hayat ne senin sandığın kadar basit
nede benim sandığım kadar güzel
uçurumlar,inişler,çıkışlarla dolu
hemde sen aile,aşk ve hayatla başederken.
binlerce yıldız duruyor gökyüzünde,
birde sen güneş
derin denizlerden fırlayarak haykırıyorum
bir güneş için binlerce yıldızdan vaz geçiyorum
hayat korkusu,büyüme coşkusu var içimde
ufuklarda tan ağarıyor
siyah kapanıp,beyaz açılıyor gökyüzünde
sensizliğin acısı bir ozaman anlaşılıyor.
gerçek bu diyorum kendi kendime
çok uzaklardansın belkide
sonra düşünüyorum kendi kendime
ben gideni değilde,giden beni kaybetmiştir belkide
sensizlik ne dağlar kadar büyük
nede bi karınca kadar küçük
herşeye rağmen ayakta durabilmek
sensiz denize açılabilmek
hiç olmazsa bir umut belkide
baharın kokusu heryerde
güneş kendini hissttiriyor artık
yeşillikler içinde
küçük bir umut fidanı yeşeriyor.
biliyorum küçük bir çocuk değiliz artık
büyüdük kocaman adam olduk
okuduk,okuttuk fakat unuttuğumuz tek şey
çocukken çocukluğumuzu yaşamaktı belkide
4 mevsim geçti aradan
ne sen değişebildin nede ben
peki ya arkada kalanlar onları hiç düşündün mü
güneş her yerde güneş senin içinde
gün gelirde bunu kimin söylediğini hatırlayamazsan
eski bir dost değip geçersin
unutma sen artık bir gençsin
başında essede kavak yelleri
sakın unutma beni
çünkü sen benim tek güneşimsin